Een koude winterwoensdagmiddag. Daar staat hij verregend voor de deur: lang, donkere krullen, open blik. Koffie. Als ik schilder praat ik vooral veel met mijn model en hoor ik vaak het diepere verhaal. Vader dood en bang om zelf opgepakt te worden. Gay. Als Palestijn naar Nederland gevlucht voor zijn leven terwijl zijn moeder en zussen ver in verdriet achterblijven. Ik schilder zijn lichaam en zijn emotie. Geef het verhaal en de dag kleur. Kleuren van verdriet en pijn maar ook van hoop en toekomst.

De tijd na de sessie houden we contact. Het schilderij en het model ontwikkelen zich door. ‘Ik ben Nederlands aan het leren, habibi’. Er popt een app op vanuit een AZC-paleis van twintig vierkante meter: zijn eerste eigen nieuwe thuis. ‘Hoe ervaar je het werk?’ vraag ik aan deze vrijgevochten vluchteling. Hij reageert ‘is mooi’ vol trots, met daarna zijn persoonlijke verhaal. Hier zijn poëzie, zijn tekst bij het schilderij ‘refugee one’.

even in darkness
there’s happiness in it
for its creatures
and its time somehow

maybe it’s darkness for us
but light for other things

refugee number one | acryl op canvas | 100 x 100 cm | 2020